શબ્દનું ઘર ઊઘડે

                                            આજે મહાવદ છઠ્ઠ

શબ્દનું ઘર ઊઘડે

ઘનઘોર ઘેરાયું સઘન આકાશ આખર ઊઘડે,
કૂંચી ફરે, તાળાં ખૂલે ને શબ્દનું ઘર ઊઘડે.

પહેલી પ્રથમ આંખો ફૂટી હો એમ અંતર ઊઘડે,
કમળ જ નહીં, આખું સ્વયં જાણે સરોવર ઊઘડે.

આ શ્વાસ ને ઉચ્છવાસ સાથે કોણ મંથર ઊઘડે,
કે જન્મમન્માંતર બધાં આ ઘર પછી થર ઊઘડે.

રેલાય કેવળ એકધારો સ્વર મધુર આરંભનો,
કોની પુરાતન ઝંખના, આ દ્વાર જાજર ઊઘડે !

ઊભો સમય થિર આંખમાં થંભી ગઈ સહુ પરકમા,
હું ઊઘડું ઉંબર ઉપર, સામે ચરાચર ઊઘડે !

— કવિશ્રી:- શ્રી રાજેન્દ્ર શુક્લ

                                                        ૐ નમઃ શિવાય