આજે મહાવદ છઠ્ઠ
શબ્દનું ઘર ઊઘડે
ઘનઘોર ઘેરાયું સઘન આકાશ આખર ઊઘડે,
કૂંચી ફરે, તાળાં ખૂલે ને શબ્દનું ઘર ઊઘડે.
પહેલી પ્રથમ આંખો ફૂટી હો એમ અંતર ઊઘડે,
કમળ જ નહીં, આખું સ્વયં જાણે સરોવર ઊઘડે.
આ શ્વાસ ને ઉચ્છવાસ સાથે કોણ મંથર ઊઘડે,
કે જન્મમન્માંતર બધાં આ ઘર પછી થર ઊઘડે.
રેલાય કેવળ એકધારો સ્વર મધુર આરંભનો,
કોની પુરાતન ઝંખના, આ દ્વાર જાજર ઊઘડે !
ઊભો સમય થિર આંખમાં થંભી ગઈ સહુ પરકમા,
હું ઊઘડું ઉંબર ઉપર, સામે ચરાચર ઊઘડે !
— કવિશ્રી:- શ્રી રાજેન્દ્ર શુક્લ
ૐ નમઃ શિવાય
AAKASH AKHAR OOGHADE !
WAH ! BHAI WAH !AABHAR..
LikeLike